Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Δεν φταίνε οι ποδηλατόδρομοι και η απαγόρευση του καπνίσματος για την κρίση στα μαγαζιά

Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΓΕΒΙΝΑ

Η οικονομική κρίση προκάλεσε μειωμένο τζίρο στα μαγαζιά και στα εστιατόρια. Αυτό ήταν αναμενόμενο.  Μέσα στο θυμό επειδή έπεσαν οι εισπράξεις τους , οι έμποροι και οι μαγαζάτορες  ενοχοποιούν τους ποδηλατόδρομους, ενοχοποιούν την απαγόρευση του καπνίσματος, ενοχοποιούν οτιδήποτε άλλο εκτός από την ίδια την κρίση και τη δική τους πρακτική.
Για μεν την κρίση δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.  Αλλά καμία συζήτηση δεν μοιάζει να γίνεται για όλους τους άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την αποδοτικότητα των επιχειρήσεων: Τις  ψηλές τιμές που επιμένουν να πωλούν το εμπόρευμά τους, τις μέτριες υπηρεσίες , την έλλειψη πρωτοτυπίας και άλλα παρόμοια.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μη αξιοποίησης της υπάρχουσας αγοράς  - στην οποία είναι φανερό ότι δεν ευθύνονται οι ποδηλατόδρομοι και η απαγόρευση του καπνίσματος- είναι τα κύματα τουριστών από τα κρουαζιερόπλοια. Ποτέ δεν είχαμε τέτοιους μεγάλους αριθμούς επισκεπτών από κρουαζιερόπλοια. Πρόκειται για συνεχώς ανανεωμένους υποψήφιους πελάτες οι οποίοι θα περίμενε κανείς ότι θα αναπλήρωναν σε μεγάλο βαθμό το απολεσθέν εισόδημα των καταστημάτων της πόλης. Από τους μαγαζάτορες μαθαίνει κανείς ότι αυτό δεν αληθεύει.
Βλέποντας την πόλη με τα μάτια ενός τέτοιου τουρίστα,  αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει κανένα λόγο να ψωνίσει οτιδήποτε από την Κέρκυρα. Όλα τα τουριστικά πωλούν ακριβώς τα ίδια αντικείμενα που πωλούν τα υπόλοιπα νησιά και οι γειτονικές χώρες - συνήθως Κινέζικης προέλευσης - και κατά κανόνα σε πιο ψηλές τιμές.  Το φαγητό, από τα είδη αρτοποιίας , ζαχαροπλαστικής μέχρι τα εστιατόρια,  δεν έχουν να εμφανίσουν τίποτα το συναρπαστικό και φυσικά οι τιμές είναι δυσανάλογα υψηλές. Δίδεται η εντύπωση απώλειας του εμπορικού δαιμονίου και της πρωτοτυπίας των επιχειρηματιών.
Στη Βαρκελώνη, στην οποία εφαρμόστηκαν πρόσφατα τα ίδια μέτρα αντικαπνιστικής πολιτικής με αυτά που ψηφίστηκαν στην Ελλάδα,  οι μαγαζάτορες επικαλέστηκαν τον αντικαπνιστικό νόμο για να ενοχοποιήσουν την πτώση του τζίρου και ζήτησαν την κατάργησή του. Οι επίσημες επιστημονικές μελέτες όμως που έγιναν απέδειξαν ότι ο αντικαπνιστικός νόμος  ουδόλως επηρεάζει τη δουλειά στα εστιατόρια. Φάνηκε ότι είναι η ίδια η κρίση που φταίει. Η συζήτηση για το επιχείρημα αυτό έκλεισε.
Στην Κέρκυρα, μερικοί τοπικοί δημόσιοι άνδρες αλλά και πολιτικοί , ακούγοντας τις απόψεις των δοκιμαζομένων μαγαζατόρων βιάστηκαν  να συμφωνήσουν ότι φταίει ο αντικαπνιστικός νόμος και οι ποδηλατόδρομοι. Οι σκέψεις που κάνουν οι πολιτικοί αυτοί είναι φυσικά πονηρές : Προσπαθούν ανέξοδα να καλοπιάσουν υποψήφιους ψηφοφόρους. Γνωρίζουν ότι ελάχιστοι θα διαμαρτυρηθούν για την προσπάθεια ακύρωσης των ποδηλατοδρόμων και για την απαγόρευση του καπνίσματος, αφού δεν υπάρχουν οργανωμένοι προς τούτο φορείς.
Όταν ενοχοποιεί κανείς κάτι, αυτόματα απενοχοποιεί όλα τα υπόλοιπα. Αν αφεθεί ο τόπος να νομίζει ότι τα δεινά οφείλονται στους ποδηλατόδρομους και στο κάπνισμα, δεν θα εστιάσει στο πραγματικό πρόβλημα που είναι η ανάγκη επανεξέτασης και ανασυγκρότησης της εμπορικής δραστηριότητας των μαγαζιών. Αν δεν αλλάξει κάτι εκεί το πρόβλημα του τζίρου θα χειροτερέψει.
Τόσο οι ποδηλατόδρομοι  - με όποιες βελτιώσεις χρειάζονται - όσο και η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους αποτελούν βήματα πολιτισμού .  Η λήψη των μέτρων αυτών ήταν δύσκολη, καθυστέρησε, στοίχισε πολιτικά αλλά τελικά έγινε. Οι πολιτικοί που "για τριάκοντα αργύρια"  θα στραφούν υπέρ της κατάργησής και των δύο αυτών κατακτήσεων να ξέρουν ότι προσφέρουν κάκιστο έργο στον τόπο και στον πολιτισμό.
Η νέα Δημοτική και η Περιφερειακή αρχή οφείλουν να προστατέψουν  σθεναρά τις κατακτήσεις αυτές . Αλλά και ο κόσμος που αντιλαμβάνεται τη χρησιμότητα των μέτρων αυτών, πρέπει ενεργά να δείξει ότι τα  υποστηρίζει και να τα υπερασπιστεί με έξυπνες και επίμονες παρεμβάσεις,  παρά την αδυναμία συλλογικής έκφρασης.

1 σχόλιο:

DukanDietalaellinika είπε...

Για τους ποδηλατοδρόμους δεν μπορώ να κάνω κανένα σχόλιο, γιατί αυτό το αίσχος δεν μπορεί να θεωρηθεί ποδηλατοδρόμος. Τα κρουαζιερόπλοια είναι άσχετα με τους ποδηλατοδρόμους και την απαγόρευση καπνίσματος. Δεν δουλεύουν όλα τα μαγαζιά με τα κρουαζιερόπλοια, αλλά κάποια συγκεκριμένα. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι πολλοί τουρίστες είναι καπνιστές!!
Είμαι καπνίστρια. Τα οικονομικά μου είναι τα ίδια με πέρσι, πρόπερσι κτλ, (λέγοντας αυτό εννοώ ότι δεν με έχει πλήξει (πολύ) η οικονομική κρίση).
Μου αρέσει να βγαίνω. Και μέχρι πριν λίγο διάστημα το έκανα. Τώρα πια δεν πάω. Ενώ θέλω.
Το να σηκωθώ από το τραπέζι που τρώω/πίνω και να βγω τιμωρία έξω είναι κάτι που με αποτρέπει πλέον από μια τέτοια έξοδο.
Μαζί με φίλους που είχαν την ίδια άποψη, βρήκαμε τη λύση του ! Από σπίτι σε σπίτι!!
Κατά την γνώμη σας λοιπόν, για την απώλεια της εξόδου ποιος φταίει? Η μη αξιοποίησης της υπάρχουσας αγοράς, η μέτρια εμπορική δραστηριότητα των μαγαζιών, η οικονομική κρίση ή μήπως η απαγόρευση του καπνίσματος?
Κάνει εντύπωση στον αναγνώστη όταν ο αρθρογράφος αναφέρει κάτι για το εξωτερικό!! Στην Βαρκελώνη εκείνο, στο Λονδίνο το άλλο, στο Παρίσι το παρ' άλλο και πάει λέγοντας!! Είναι γνωστή η ξενομανία του Έλληνα!!!
Αμφιβάλλουμε για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων των επιστημονικών μελετών. Υπάρχουν πολλοί λόγοι να μην είναι αντικειμενικά. Εξάλλου οι καταστηματάρχες μπορούν να υπολογίσουν καλύτερη την χρονική στιγμή και την αιτία της πτώσης του τζίρου τους από τους επιστημονικούς αναλυτές.
Η συζήτηση λοιπόν για το επιχείρημα αυτό ΔΕΝ έχει κλείσει!!
Συμφωνώ ότι είναι ανεπίτρεπτο το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους. Σε ποιους ακριβώς όμως? Σε αυτούς που είσαι υποχρεωμένος να πας ή σε αυτούς που αν θέλεις πας? Στο νοσοκομείο, στην τράπεζα, στην εφορία ή στην καφετέρια και στα μπουζούκια?? Και γιατί πρέπει να είναι όλα ή τίποτα, μαύρο ή άσπρο? Κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει? Δυνατότητα επιλογής δεν έχουμε??
Η νέα Δημοτική και η Περιφερειακή αρχή οφείλουν να προστατέψουν τα δικαιώματα όλων των πολιτών και όχι μόνο μιας μερίδας. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πολίτες. Υπάρχουν απλά πολίτες!!
Η νέα αρχή, αλλά και ο κόσμος πρέπει με έξυπνες παρεμβάσεις να συμβάλλουν στην ισορροπημένη συνύπαρξη, παρά την προσπάθεια κάποιων για το αντίθετο.