Κέρκυρα που είναι τα Νιάτα σου, που είναι η ομορφιά σου, ήσουν νιά και σε γεράσαμε, ήσουν όμορφη και σε κάναμε να φοβάσαι να κοιταχτείς στο καθρέπτη, ήσουν πεντακάθαρη και σε βρομίσαμε ήσουν, ήσουν, και τι δεν ήσουν και έτσι όπως το πάμε σε λίγο καιρό θα είσαι παρελθόν και αυτό χάρη στους πιο σκληρούς κατακτητές που είχες ποτέ στην Ιστορία σου: (EMEIΣ OI ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ) Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω, όμως νιώθω την ανάγκη να γράψω δυο γραμμές.
Στα πλαίσια των Κυριακάτικων εξορμήσεων της ΕΙ.Κ.Ε. βρεθήκαμε σε παραθαλάσσιο τουριστικό μέρος του Νησιού μας για το καθιερωμένο πρόγραμμα ζωγραφικής στην ύπαιθρο. 10 ζωγράφοι σκορπιστήκαμε στην περιοχή και προς αναζήτηση θέματος.
Διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά ότι όλο και πιο δύσκολο γίνεται στο νησί μας να βρει κανείς κάτι καθαρά - γραφικό, παντού κυριαρχεί το πλαστικό, το αλουμίνιο, και το τσιμέντο, παρέα με κάθε λογής σκουπίδια και απόβλητα σε πείσμα των ποιητών και των ζωγράφων που ήθελαν την Κέρκυρα κομμάτι του παραδείσου.
Τα ποιήματα και τα τραγούδια έμειναν στα χαρτιά και η σκληρή πραγματικότητα προβάλει σε κάθε βήμα με τη σφραγίδα της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης να κυριαρχεί παντού.
Ας γίνει μια προσπάθεια να ξανά δώσουμε το Κερκυραϊκό χρώμα που είχαμε μπορούμε γιατί το είχαμε δεν ζητάμε κάτι που δεν το ξέρουμε.
Kαι όπως λέει και ο σκύλος μου: Σε μέρη που δεν στέκι ζωγράφος να ποιήσει ….Τουρίστας δεν σταματά ούτε να κατουρ…
Σπύρος
Φρόνιμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου