ΓΝΩΜΗ

Με τις πιστώσεις του ΥΠΠΟ τί γίνεται;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η εξέλιξη που αφορά την ένταξη των Φιλαρμονικών της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ πως έχει μέσα της το στοιχείο της πολιτικής πίεσης και προσπάθειας του βουλευτή Κέρκυρας και Υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Δένδια.

Όλοι ζούμε τους τελευταίους μήνες τον προσωπικό του αγώνα σχεδόν προς κάθε κατεύθυνση να λύσει χρόνια προβλήματα και να προωθήσει την επίλυση χρονιών ζητημάτων της τοπικής κοινωνίας, επιχειρώντας ταυτόχρονα να ανασυγκροτήσει τη χαμένη σε πολλές περιπτώσεις αξιοπιστία της Κυβερνητικής παράταξης.

Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή που μπορεί μεν να πιστωθεί προσωπικά στον κερκυραίο Υπουργό σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει από το καίριο θέμα της διαφάνειας των επιχορηγήσεων του Υπουργείου Πολιτισμού που πολύ πρόσφατα τέθηκε και για την οικονομική υποστήριξη των Φιλαρμονικών της Κέρκυρας.

Πολλές φορές από τις στήλες αυτής της εφημερίδας έχει τεθεί το ζήτημα της πιστοποίησης της δράσης των πολιτιστικών φορέων της χώρας που κατόπιν αδέκαστης αξιολόγησης πρέπει σε ετήσια βάση να χρηματοδοτούνται όταν μάλιστα συνεχίζουν μια μακραίωνη παράδοση ή στη συγκεκριμένη περίπτωση προσφέρουν δωρεάν μουσική παιδεία σε χιλιάδες μικρούς μαθητές.

Η προοπτική ετήσιας χρηματοδότησης αποτελούσε και προεκλογική υπόσχεση της Νέας Δημοκρατίας την οποία διατύπωνε ο τότε υποψήφιος βουλευτής Νίκος Γεωργιάδης.

Αντί όμως της υλοποίησης αυτών των υποσχέσεων, είδαμε ή πιο σωστά ζήσαμε, ως μέλη της κερκυραϊκής κοινωνίας (που βλέπαμε το Μουσείο Καποδίστρια να παραμένει κλειστό λόγω έλλειψης πόρων) την προκλητική λίστα Τατούλη με σκανδαλώδη χρηματοδότηση προς πλήθος συλλόγων και φορέων της ιδιαίτερης πατρίδας του, την ώρα που ο κ. Καραμανλής ήταν Υπουργός Πολιτισμού…

Εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, ο αρχηγός της παράταξης που υποσχέθηκε μια άλλη διακυβέρνηση της χώρας, που υποσχέθηκε την ανασυγκρότηση του κράτους, που ως νέος άνθρωπος ήταν σε θέση να αντιληφθεί την έννοια του εκσυγχρονισμού της Ελληνικής κοινωνίας, ουδόλως και παρά τις πολλές και πιεστικές αναφορές και καταγγελίες από όλες τις γωνιές της χώρας, ασχολήθηκε μ' αυτές. Σαν να είχε απορροφηθεί από μια ψηφιακή πραγματικότητα μιας άλλης Ελλάδας.

Έτσι λοιπόν στην αυγή του 21ου αιώνα το κατόπιν ενεργειών μου παραμένει ακμαίο. Όπως παραμένει ακμαία η Σολωμική ρήση Πάντοτε ευκολόπιστοι…

ΣΠΥΡΟΣ ΖΗΝΙΑΤΗΣ