AGIOTFEST 2011: To ετήσιο γνωστό-άγνωστο ροκ φεστιβάλ στον Άγιο Ιωάννη αισίως στον τρίτο χρόνο του

Γράφει ο Σπύρος Χυτήρης

Στην Ευρώπη τα ροκ φεστιβάλ αποτελούν χώρους όχι μόνο μουσικής διασκέδασης και ενημέρωσης, αλλά κυρίως τόπους γνωριμιών και επικοινωνίας, κάτι αντίστοιχο με τα παραδοσιακά πανηγύρια. Στην Αγγλία κυρίως, η τριήμερη κατασκήνωση σε συναυλιακούς/φεστιβαλικούς χώρους στην εξοχή αποτελεί ρουτίνα και πολιτιστικό στίγμα της κουλτούρας των νέων.  Στην Ελλάδα το Rockwave άλλαξε εδώ και πολλά χρόνια τον χάρτη εν συγκρίσει προς την ανυπαρξία του φαινομένου έως και τα μέσα της δεκ. του '90 και θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε νεαρό συγγενή των αντίστοιχων φεστιβάλ του εξωτερικού. Στην Κέρκυρα έγινε μια καλή αρχή με το φεστιβάλ του Πέλεκα (γκράφιτι-συναυλίες-κατασκήνωση-DJing-περιθωριακή τέχνη από μικροπωλητές) πριν από μερικά χρόνια, αλλά δεν συνεχίστηκε. Δεν θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι συναυλίες του καλοκαιριού που γίνονται ως Φεστιβάλ Κέρκυρας αποτελούν αντίστοιχη περίπτωση των φεστιβάλ που αναφέρθηκαν προηγουμένως, αφού οι μεμονωμένες εμφανίσεις σε  διαφορετικά σημεία όσον αφορά τόπο και χρόνο δεν προσδίδουν στις εκδηλώσεις αυτές το χρώμα της ενότητας και της κοινωνικής συνάθροισης για κάτι περισσότερο από το καλλιτεχνικό γεγονός αυτό καθαυτό.
Εδώ και τρία χρόνια όμως το φεστιβάλ του Αγίου Ιωάννη έφερε στην Κέρκυρα έναν ευρωπαϊκό αέρα σ' αυτόν τον χώρο, έχοντας ήδη γίνει θεσμός, τουλάχιστον στη συνείδηση της αγγλόφωνης κοινότητας του νησιού. Με ένα εύρος μουσικών επιλογών που με αφετηρία το ροκ επεκτείνονται σε φολκ, τζαζ, ρέγκε, σόουλ, ίντι κλπ., το Agiotfest έχει προσφέρει σημαντικές παρουσίες -ξένων κυρίως καλλιτεχνών- που ούτε κατά διάνοια θα μπορούσε κανείς να φανταστεί στο παρελθόν ότι θα έβλεπε στη γειτονιά του.

AGIOTFEST 2009
Οι φίλοι του ροκ δεν μπορούσαν να πιστέψουν όταν στην αναπάντεχη συναυλία του Eric Burdon στο φρούριο είδαν να κυκλοφορούν χαρτάκια που ανακοίνωναν την εμφάνιση θρύλων του βρετανικού φολκ-ροκ της δεκαετίας του '70 με μέλη διαφόρων γκρουπ που άφησαν ιστορία όπως Jethro Tull, Fairport Convention, Steve Gibbons ή συνεργάτες του Cat Stevens. Το καλοκαίρι του 2009 σημαδεύτηκε απ' αυτές τις εμφανίσεις, οι οποίες δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον. Το φεστιβάλ ήταν μονοήμερο και βολιδοσκόπησε το δυναμικό της προσέλευσης για πιθανή ή μη συνέχιση. Το αποτέλεσμα ήταν ενθαρρυντικό.
Στο πρώτο Agiotfest εμφανίστηκαν τέσσερα σχήματα. Οι Good Old Boys -ουσιαστικά ντουέτο που περιστασιακά πλαισιώνεται από άλλους μουσικούς- έπαιξαν soft-rock κυρίως δεκ.'70- και άνοιξαν το φεστιβάλ σε χαμηλούς τόνους που κορυφώθηκαν όταν η μπάντα στα μέσα του σετ κάλεσε την εντυπωσιακή -τότε 19χρονη-  Jemma Bartlett να αποδώσει το κλασικό The First Time Ever I Saw Your Face της Roberta Flack. Οι Omega 5 -με μέλη από Βρετανία και Κέρκυρα- έπαιξαν ένα δυναμικό σετ από χαρντ ροκ και ροκ μπαλάντες δεκ.'70-'80 με σχεδόν πιστή απόδοση πληθώρας τραγουδιών που το κοινό της πλατείας του Αγίου Ιωάννη φαινόταν να γνωρίζει καλά. Το τρίτο σχήμα, οι East Of Memphis -σκοτσέζικο ντουέτο των Richie Henderson και Sheila Mc Whirter- απέδωσε εξαιρετικά παλιά και νέα φολκ τραγούδια αλλά και σύγχρονη ποπ όπως το Crazy του Seal ή το Human των Killers. Αλλά το γκρουπ που έκλεψε την παράσταση ήταν οι Dylan Project. Δημιούργημα του Steve Gibbons -κλασικού κιθαρίστα του Βρετανικού ροκ που έδρασε παλαιότερα με τους Steve Gibbons Band- ο οποίος σε συνεργασία με τον Dave Pegg -Jethro Tull, Fairport Convention- και τον P.J. Wright -άλλον γνωστό κιθαρίστα της δεκ. '70- έκαναν ένα σχήμα-tribute στον Bob Dylan, με σκοπό να αποδώσουν γνωστά τραγούδια του μεγαλύτερου τραγουδοποιού της ιστορίας της αμερικανικής φολκ καλύτερα από τον ίδιο -λαμβάνοντας υπόψη το πώς έχει εξελιχθεί η φωνή του Dylan σήμερα. Το κοινό έφυγε ενθουσιασμένο από  μια πλατεία που για πρώτη φορά ζούσε ένα τέτοιο γεγονός.

AGIOTFEST 2010
Η επιτυχία του πρώτου φεστιβάλ επέβαλε όχι μόνο τη συνέχιση αλλά και την επέκτασή του σε διήμερο. Περισσότεροι καλλιτέχνες και περισσότερα είδη μουσικής, μερικές επανεμφανίσεις λόγω επιτυχίας την πρώτη χρονιά και βαλκανικές εκπλήξεις. Οι Omega 5 έδωσαν εκ νέου το ροκ στίγμα του φεστιβάλ με αλλαγές ντράμερ και κιθαρίστα αλλά όχι με αλλαγή στον ήχο. Η Jemma Bartlet με τους Good Old Boys έπαιξαν και στο Agiotfest '10 πριν από τις Shires, δύο κορίτσια από την Αγγλία που με δύο ακουστικές κιθάρες κάλυψαν το κενό της διακοπής ρεύματος. Η τόλμη τους να αποδώσουν το Roscoe των Midlake δείχνει επίπεδο και παιδεία που -λυπάμαι που πρέπει να το τονίσω- είναι σχεδόν ανύπαρκτη στον κοντινό μας περίγυρο. Οι Shires έδωσαν τη σκυτάλη στους Σέρβους Kuriri, ένα ιδιαίτερο γκρουπ με πολύ καλή σκηνική παρουσία και εφέ. Ένα κράμα από ανεξάρτητο -indie- ροκ της δεκ.'90 και νιου-γουέιβ/ηλεκτρο-ποπ όπως προδίδουν κάποιες τους διασκευές (Joy Division, New Order, Depeche Mode). Η πρώτη βραδιά έκλεισε με τους καλύτερους εν Ελλάδι εκπροσώπους της ρέγκε. Οι One Drop Forward έπαιξαν ρέγκε διαμαρτυρίας με αυθεντικό τζαμαϊκάνικο ήχο, με άφθονα καλά τραγούδια -δικά τους και μη. Θυμάμαι έντονα την εξαίρετη απόδοση του Guns Of Brixton των Clash.
Η δεύτερη βραδιά ξεκίνησε με δύο γυναικείες παρουσίες, το τζαζ τρίο της Laura Zakian (έχει τρεις δισκογραφημένες δουλειές στο ενεργητικό της και πολύ καλές κριτικές σε τζαζ περιοδικά) και την κερκυραία Σόνια Γραμματικού, που με την κλασική κιθάρα της έδωσε μεσογειακή ζεστασιά (βλέπε φάδο) στο χώρο παρά τη σύντομη παρουσία της. Η έκπληξη όμως ήρθε με τους 4Square, ένα καταπληκτικό βρετανικό νέο-φολκ γκρουπ από το Μάντσεστερ, που και μόνο το γεγονός ότι επί σκηνής έχουν παίξει με ιερά τέρατα του ροκ όπως οι Steve Winwood, Fairport Convention, Richard Thompson μαρτυρά την αξία τους. Οι 4Square θα επανεμφανιστούν στο φετινό φεστιβάλ και πρόταση αυτού του άρθρου είναι αυτή τη φορά μη χάσετε την ευκαιρία να τους δείτε. Αν όμως οι 4Square ήταν η έκπληξη, το φινάλε ήταν το δέος. Headliner της δεύτερης βραδιάς ήταν ο Joe Brown, θρυλικός kιθαρίστας του βρετανικού ροκ του οποίου άνοιξαν συναυλία οι Beatles στα πρώτα τους βήματα. Ο Keith Richard των Rolling Stones έχει πει το ιστορικό "respect for the man" -απαιτώντας τον σεβασμό προς έναν μουσικό για τον οποίο ο Mark Knopfler των Dire Straits δήλωσε πως υπήρξε δάσκαλος όλων των γνωστών κιθαριστών που ακολούθησαν. Το περιοδικό MOJO του απένειμε ειδικό βραβείο για την πενηντάχρονη προσφορά του στο ροκ. Πιθανόν κάποια στιγμή να δείτε δημοσιευμένη τη συνέντευξη που μου παραχώρησε σε ένα απολαυστικό δίωρο την επομένη της συναυλίας. Δυστυχώς ελάχιστοι πήραν χαμπάρι ποιος έπαιζε εκείνη τη βραδιά στο Agiotfest και ακόμα λιγότεροι τον τίμησαν.


Το πρόγραμμα του φεστιβάλ

• Σάββατο 27 Αυγούστου 
• 18.00  Έναρξη - DJ σετ (Σπύρος Χυτήρης)
• 18.45 to 19.30 - Vince Vortex and The Cukes
• 19.45 to 20.45 - George Tryfonas and The Rebellions
• 21.00 to 21.45 - The Outboys
• 22.00 to 23.00 - 4square
• 23.00 to 23.20 - Λαχειοφόρος 
• 23.30 to 24.00 - Dora Dihoiu and 4square
• 24.10 to 01.10 - Jimmy James and The Vagabonds

AGIOTFEST 2011
Το φετινό φεστιβάλ είναι μονοήμερο και φιλοξενεί πέντε σχήματα. Όπως προαναφέραμε, επανεμφάνιση των 4Square μετά τις άριστες εντυπώσεις που άφησαν την περασμένη χρονιά. Η ντόπια
σκηνή θα εκπροσωπηθεί από τον Γιώργο Τρύφωνα και τους Rebellions, γκρουπ με αρκετό κοινό στην Κέρκυρα που βασίζει το ρεπερτόριό του σε γνωστά ροκ τραγούδια. Η Βρετανία έχει όπως πάντα την πρωτοκαθεδρία σ' αυτό το φεστιβάλ, όπου εκτός από τους 4Squqre θα έχουμε κλασικό-προγκρέσιβ ροκ από τους Outboys (πενταμελές σχήμα από τη νοτιο-δυτική Αγγλία) και πανκ(!) από το Κεντ με τους Vince Vortex and The Cukes. Προφανώς είναι η πρώτη φορά από το 1976 που ένα Αγγλικό συγκρότημα αυτής της αισθητικής θα παίξει στην Κέρκυρα. Και τι να πει κανείς για το φινάλε. Ο Jimmy James με τους Vagabonds θα τραβήξουν το ρυθμό στα άκρα με βίντατζ αίσθηση παλιάς σόουλ και ρέγκε. Ο Jimmy James -Τζαμαϊκανός με παρουσίες στους καταλόγους επιτυχιών την δεκ.'70- θα είναι ακόμη μια -ελπίζω ευχάριστη- έκπληξη από το Agiotfest το Σάββατο που μας έρχεται.

Για περισσότερες πληροφορίες, εισιτήρια, εξυπηρέτηση με λεωφορεία κλπ:
http://www.agiotfest.co.uk/
info@agiotfest.co.uk
sales@agiotfest.co.uk
26610 58177, 6946949545