Απόφοιτος Πολιτικής Επιστήμης
Κάτοχος Μεταπτυχιακού "Επιστήμη της Πληροφορίας"
Υποψήφιος Διδάκτορας Ιονίου Πανεπιστημίου
nkoutras1@yahoo.gr
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς, και τότε όπως και κατά τη διάρκεια των ημερών μας, τα λεφτά δεν απορροφήθηκαν από υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, αλλά σπαταλήθηκαν στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος…
Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το 50% των εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Αποτελούσε πραγματικότητα ότι με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε απολύτως τίποτα ώστε να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού.
Λίγους μήνες νωρίτερα και, η κυβέρνηση υιοθέτησε μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα με αποτέλεσμα να μην συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα.
Έτσι, λοιπόν, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Με τη σειρά τους εκείνες αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) πραγματοποιούν διάσκεψη στο Λονδίνο με θέμα το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων κρατώντας το ανωτέρω πρωτόκολλο παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση, το κοινοποιούν και απαιτούν την ικανοποίηση του.
Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο…(!!!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα όφειλε να λάβει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών (26% των εσόδων), που θα δοθούν στους δανειστές της.
Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Συγγένεια με σημερινή Τρόϊκα…)
Αποφεύγοντας τη φλυαρία αξίζει να αναφερθούν τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Πιο συγκεκριμένα:
1. Απόλυση του ενός τρίτος των δημοσίων υπαλλήλων και μείωση των αποδοχών κατά 20% όσων παρέμειναν.
2. Παύση χορήγησης συντάξεων, που την τότε περίοδο δεν παρέχονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μείωση κατά 60% των στρατιωτικών δαπανών και του αριθμού των ένστολων οι οποίοι αντί για μισθό έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβολή προκαταβολής στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αύξηση δασμών και φόρων χαρτοσήμου.
6. Απόλυση μηχανικών δημοσίου και παύση όλων των δημόσιων έργων.
7. Κατάργηση υγειονομικών υπηρεσιών του κράτους.
8. Απόλυση όλων των υπαλλήλων του εθνικού τυπογραφείου, των δασονόμων και δασικών υπαλλήλων καθώς επίσης και το ήμισυ των καθηγητών πανεπιστημίου.
9. Κατάργηση όλων των διπλωματικών αποστολών στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποίηση όλων των αυθαίρετων κτισμάτων και καταπατημένων "εθνικών γαιών" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαίωση με συνοπτικές διαδικασίες όλων των φορολογικών υποθέσεων που τελούσαν υπό εκκρεμότητα με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Η κοινωνία εξαθλιώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ξένοι πήραν κάποιο μέρος των χρημάτων τους, η χώρα άργησε υπερβολικά να "συνέλθει", αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το γνωστό μας: "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893.
Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα...
Σύγκριση του χθες με το σήμερα προκαλεί ανατριχίλα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου