Καλό ταξίδι Έλλη

ΓΡΑΦΕΙ Ο Μ. ΓΑΓΙΩΤΗΣ
Σήμερα Μαύρος Ουρανός, σήμερα Μαύρη Μέρα, έλεγαν οι παλαιοί μας, όταν ξαφνικά κυκλοφορούσε ένα τέτοιο συνταρακτικό γεγονός σαν το σημερινό.
Μ. Τετάρτη σήμερα 31 Μαρτίου 2010, το τηλέφωνο κτύπησε, π'αναθεμά το, περίπου στις 1.30 μ.μ. Γνωστή φωνή να μου λέει "Γαγιώτη, η Έλλη του Σπυράκη έφυγε" και έσπασε στο κλάμα. Μάταια προσπαθούσα να του αποσπάσω μια πληροφορία για το τραγικό και αναπάντεχο γεγονός, το τηλέφωνο έκλεισε.
Δεν άργησα να πληροφορηθώ από άλλη πηγή ότι το γεμάτο ζωή, ζωντάνια, χάρη και ομορφιά γελαστό κορίτσι η Έλλη του Σπυράκη αποφάσισε, διάλεξε τις Μέρες αυτές, διάλεξε την Μ. Εβδομάδα να φύγει για το μακρινό ταξίδι χωρίς γυρισμό και να βυθίσει στην θλίψη τους γονείς της, τους συγγενείς της και όσους την καμάρωναν και την αγαπούσαν. Κρίμα μεγάλο !!!
Η Έλλη έφυγε, άφησε στον Ευαγγελισμό που νοσηλευόταν μετά από μια περιπέτεια με την υγεία της, το χαμόγελο της, την ζωντάνια της, το αθλητικό παράστημά της και την αθώα παιδική ψυχή της. Σκόρπισε πόνο, μοίρασε θλίψη στους αγαπημένους της Γονείς τον Σπυράκη και την Ελένη που την είχαν Καμάρι Μοναδικό.
Ελάχιστη είναι η διαφορά του πόνου της φυσικής αδικίας που αισθάνονται οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συμμαθητές αλλά και το μικρό μας νησί που τόσο αγαπούσε η 'Ελλη, είχε τους Παξούς, τα Βελλιανάτικα μες στην καρδιά της. Τα Βελλιανάτικα, τον Γάι, το νησί της Παναγίας που πάντα την Μ.Παρασκευή σήκωνε μαζί με τις φίλες της τον επιτάφειον κατά την περιφορά του πάνω στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας των Βελλιανιτών.
Βιώματα συναισθηματικά που είχε καταγράψει στην παιδική ψυχούλα της από τον παππού της τον Πέτρο, τον πατέρας της, την γιαγιά της, την Ελλάς και φυσικά από την πονεμένη τώρα μητέρα της Ελένη.
Ήταν τόσο εύχαρο, τόσο χαμογελαστό και καλοσυνάτο κορίτσι που όλοι οι Παξοί πόνεσαν στον αιφνίδιο άκουσμα ότι η ΄Ελλη έφυγε από την ζωή για πάντα.
Σε μένα που κακή την μοίρα έπεσε ο κλήρος να γράψω για την Έλλη αυτά τα λίγα λόγια δεν μπορώ να κρύψω την συντρηβή μου, τον πόνο μου, την οδύνη μου για τον πρόωρον και άδικον χαμό μιας αγγελικής παιδικής ψυχής που ήταν γεμάτη ζωή, ελπίδα και όνειρα.
Όλα έμειναν στον τρίτο όροφο του Νοσοκομείου "Ευαγγελισμός", την Μεγάλη Τετάρτη του 2010.
Τι να γράψω για τους τραγικούς γονείς της; Τι λόγια να βρω; Ποιος μπορεί να καταλάβει την συντρηβή τους; Μόνον η Θεία Δύναμις που τα πάντα ορά, να ελαφρύνει τον πόνον τους.
Έλλη μου, γλυκό μου χαμόγελο, καλό μου παιδί, καλό σου ταξίδι, ο Θεός να σε κατατάξει μεταξύ των Αγγέλων διότι ήσουν πραγματικός Άγγελος επί της γης.
Καλό σου ταξίδι Έλλη μου.