Ο αξιοσέβαστος Αμερικανός οικονομολόγος, Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, έγραψε κάποτε ότι είχε άδικο ο Μπίσμαρκ, η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού. Οι υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι καταλαβαίνουν πλέον τι εννοούσε ο Γκαλμπρέιθ. Πώς μπορεί, όμως, το δυσάρεστο να γίνει ευχάριστο;
Υπό μία σημαντική έννοια, οι κυβερνήσεις έχουν τους λαούς που τους αξίζουν. Δηλαδή, η τέχνη της δημιουργίας περισσότερων πολιτικών επιλογών εξαρτάται από το πόσο ενημερώνονται οι πολίτες για τα οφέλη της κάθε επιλογής. Στη σύγχρονη εποχή, δεν μπορούμε βέβαια να περιμένουμε από τους ηγέτες μας να φτάσουν στο επίπεδο του Αριστοτέλη. Αλλά θα πρέπει να μπορούμε να συζητάμε πιο σοβαρά για τις διαθέσιμες πολιτικές επιλογές που υπάρχουν.
Εντούτοις, η ευθύνη για τη διεξαγωγή σοβαρού διαλόγου δεν πρέπει να επαφίεται μόνο στους πολιτικούς, αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία των πολιτών και εξαρτάται από το κατά πόσον η τελευταία συμμετέχει στις δημοκρατικές διαδικασίες. Αν το κάνει επαρκώς, τότε μπορεί να αναπληρώσει το κενό των πολιτικών: τα φθηνά λαϊκίστικα επιχειρήματα δεν συναντούν ευήκοα ώτα όταν αντιμετωπίζονται με ακαδημαϊκό σκεπτικισμό και εξετάζονται οι συνέπειές τους.
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑΙ, ΟΧΛΟΣ ΟΧΙ
Εγώ θα το πω και αμαρτία δεν φέρω. Ως εδώ καλά τα πήγε το κίνημα των αγανακτισμένων. Απ΄ εδώ και πέρα, προσωπικά φοβάμαι για το πώς θα εξελιχθεί η θα μετεξελιχθεί.
Φοβάμαι μην εξελιχθεί σε όχλο. Αυτές οι γενικεύσεις "όλοι είναι κλέφτες" ή "όλοι να πάνε φυλακή" προφανώς, ως συνθήματα ακούγονται εύηχα, αλλά είναι άκρως επικίνδυνα.
Θα πρέπει να εξατομικευθεί η ευθύνη του κάθε πολιτικού και να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Υπάρχουν πολιτικοί, έστω και λίγοι, από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, οι οποίοι δεν είναι διεφθαρμένοι, ούτε λαμόγια και μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνία. Λίγοι; Αυτούς τους λίγους δεν έχουμε το δικαίωμα, ούτε είναι δημοκρατικό να τους τσουβαλιάζουμε με τους υπόλοιπους.
Επειδή λοιπόν παραδοσιακά το διεκδικητικό κίνημα στη χώρα μας δεν έχει στοιχεία αυτοοργάνωσης και στοιχεία που ενισχύουν το κοινοτισμό, αντίθετα πάντα καθοδηγούνταν ή καπελώνονταν από τα διάφορα κόμματα, θα πρέπει να καταλήξουμε στο ποια είναι τα αιτήματα του κινήματος των αγανακτισμένων.
Αν με ρωτούσατε εμένα θα έλεγα ότι κορυφαίο αίτημα είναι η αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Πως θα προέλθει; Μέσα από τη δημιουργία ενδεχομένως νέων κομμάτων, τα οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν θα μιμηθούν τον τρόπο λειτουργίας των ήδη υπαρχόντων. Να το πω διαφορετικά; Το πολιτικό μας σύστημα μπορεί να αλλάξει και με τα υπάρχοντα κόμματα, με βασική προϋπόθεση να αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας τους και να γίνουν περισσότερο δημοκρατικά.
Αυτό κρατώ από το κίνημα των αγανακτισμένων και κυρίως το μήνυμα που έχουν στείλει και το οποίο κάποιοι βλάκες δεν μπορούν να το αποδεχτούν ότι πλέον ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο.
ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ;
H κυβέρνηση προχωράει για δεύτερη φορά σε οριζόντια μείωση μισθών και συντάξεων.
Μπράβο της, λοιπόν.
Ειδικά για τη σφαγή που πρόκειται να υποστούν για δεύτερη φορά οι συνταξιούχοι . Εύγε !!
Διότι αυτοί οι κακοί ηλικιωμένοι συνταξιούχοι φταίνε για όλα.
Αυτοί φταίνε που δούλευαν 40 χρόνια.
Αυτοί φταίνε που στήριζαν και στηρίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Οι κακοί συνταξιούχοι φταίνε για την κατάντια της χώρας μας,
δικαίως λοιπόν τιμωρούνται.
Θα τιμωρηθούν παραδειγματικά κι εμείς, επιτέλους, θα μπορέσουμε να ζήσουμε φυσιολογικά και να ξαναβγούμε στις αγορές.
Επίσης το κράτος ,για να τιμωρήσει τους κακούς συνταξιούχους, να τους κόβει το νερό και το ρεύμα τις μισές ώρες τις μέρας. Και όλες αν χρειαστεί.
Καλό θα ήταν να τους υποχρεώσουν να φοράνε ειδικά περιβραχιόνια με τα αρχικά ΜΑ.ΤΑ.ΦΑ ( μαζί τα φάγαμε) , για να θυμάται πάντα η κοινωνία ποιος φταίει για το χάλι μας. Οι κακοί συνταξιούχοι.
ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ
Πλέον το έχω πάρει απόφαση να μην εξοργίζομαι και κυρίως να μην αγανακτώ. Δεν πρόκειται σε κανέναν να επιτρέψω να μου χαλάσει τη διάθεση. Κυρίως τώρα το καλοκαίρι. Από το Φθινόπωρο βλέπουμε. Να μας έχει καλά ο Θεός και το ξανασυζητάμε. Αλλά μέχρι τότε δεν παίρνω χαμπάρι τίποτα. Και όταν λέω τίποτα, εννοώ ΤΙΠΟΤΑ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Θα σας πω. Τώρα τελευταία βλέπω κάποιους "αγανακτισμένους" ή όντως αγανακτισμένους, να φέρνουν στην επικαιρότητα θέματα τα οποία, τουλάχιστον αυτή η στήλη και αυτή η εφημερίδα, τα είχε αναδείξει αρκούντως. Αλλά σε κανέναν δεν είχε ιδρώσει το αυτάκι του. Παράδειγμα, το γήπεδο στις Κουλίνες. Είχαμε γράψει και συγκεκριμένη πρόταση για το πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και πως, κυρίως αυτό, θα μπορούσε να υπερκερασθούν τα προβλήματα και να λειτουργήσει ορθολογιστικά. Κανείς δεν συγκινήθηκε.
Τώρα το θέμα επανέρχεται. Δεν λέω ότι είναι κακό. Λέω όμως ότι εάν από τότε, που είχαμε αναδείξει το θέμα, σήμερα ίσως να είχαν λυθεί τα προβλήματα.
Γιατί φίλοι μου αυτή είναι η ουσία. Να λύνονται τα προβλήματα και να μην επιτρέπουμε με την συμπεριφορά μας να διαιωνίζονται. Και όχι βεβαίως το ποιος ανέδειξε ή δεν ανέδειξε το πρόβλημα κάθε φορά.
Για να δούμε λοιπόν τι θα κάνει η δημοτική αρχή. Αναμένουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου